Regelmatig kom ik het tegen. Mensen die tegen elkaar staan te praten. Ik sta erbij en ik kijk ernaar. Persoonlijk hou ik van een pragmatische aanpak, gefundeerd met de nodige theoretische kennis. Ik ben een sucker voor theoretische kennis. Theorie zorgt er immers voor dat zaken geen los zand zijn, worden of blijven. Theorie zie ik als een mooie lijm die de inhoud verbindt tot een overzichtelijk geheel. Maar buiten dat ben ik ook een sucker voor Jip en Janneke taal; simpel, doeltreffend en helder. In mijn werk zie ik het vaak; slimme mensen met slimme opmerkingen. Simpel toch ? Ja je zou het denken, maar wat ik regelmatig zie is slimme mensen die met hun slimme opmerkingen de spijker

De zomer van 2013 zat ik in het vliegtuig. Onderweg naar Siberië. Het afgesproken optreden ging niet door, wat mij iets meer ruimte gaf in het vliegtuig. ‘Iets’ was niet meer dan een milimetermillimeter links en een milimetermillimeter rechts. Tijdens het boeken van de vlucht had ik gekeken naar de betrouwbaarheid van de Russische vliegmaatschappij. Het comfort had ik gemakshalve overgeslagen. Links van mij zat een Russische beer in de vorm van een shag rokende meneer en rechts van mij zat een grote Russische vrouw in de vorm van een Matruschka. De kleine ruimte die ik nog had tussen deze grote mensen gebruikte ik om mijn boek te lezen. Met mijn been rechts gestrekt, mijn been links ergens onder een

Bewust heb ik deze titel gekozen (R)evolutie met het Yin-Yang teken als we het hebben over de mens door de eeuwen heen. We gaan uit van de eenheid. De eenheid van partners/zielsverwanten laat ik hierbij buiten beschouwing. Dat is ook het thema niet. Het gaat hierbij om de kanten in onszelf die goed zijn en die minder goed, ofwel nog in ontwikkeling, zijn. Ik noem beslist niet het woord ‘verkeerd’ of ‘slecht’ omdat het niet waar is. Slecht bestaat niet. Verkeerd ook niet. Als er een blinde vlek zit op bepaald gebied en men ziet een ‘fout’ niet ofwel bij zichzelf ofwel bij de ander, dan is dat niet verkeerd maar het is dan nog geen tijd om zichtbaar te

  Vandaag sprak ik haar. “Sinds een tijdje heb ik een coach. Op mijn werk is hij 1 van de coaches waar wij mee werken”. Ik hoor haar stem terwijl zij dit zegt. :”En heb je er iets aan?” “Nou ja ik weet het niet. Misschien ligt het wel aan mij. Wanneer ik iets aangeef vraagt hij mij waarom ik de dingen zo uitvergroot”. “Hoe bedoel je ?” vroeg ik. “Nou ja, wanneer ik het gevoel heb dat ik geen verbinding heb tijdens een gesprek voel ik mij niet veilig en zeg ik niet wat mij echt dwars zit. Nu zegt mijn coach dat ik dingen uitvergroot”. “Vindt jij dat je de dingen uitvergroot ?” En zo ging ons gesprek